خاک هم مثل خود من بیتاب،او هم منتظر است.
پنجره سهم عجیبی دارد.گره خورده به دل ابر غریبی دارد.
من وخاک تنهایی، تازه حال گل نرگس شده ایم.
خاک با بغض،گلو تر کرده.چشم من بارانی،دل من بی تاب است.
من راه ندارم به دل پنجره ها،تا بدانم چه گذشت بر سرشان،
جمعه ها پنجره ها،تپش قلب بلندی دارند،حیف دست پایین و دلم آن بالا،
کاش این روح درآید از جسم و به پرواز درآید زیرا،
دل من بی تاب است،دل من تشنه ی یک قطره نگاه.
جمعه ها دلگیرم...
خاک هم میداند...
چشم باران ::: سه شنبه 87/9/26::: ساعت 3:39 عصر
